Voor moslimvrouwen is het moeilijk om een therapeut te vinden, maar er is hoop — 2024
Gefotografeerd door Nina Manandhar. In 2018 is in het kader van een rapport aan de regering een onafhankelijke beoordeling van de Geestelijke gezondheidswet concludeerde dat er 'ernstige ongelijkheden bestaan voor mensen uit etnische minderheidsgemeenschappen bij de toegang tot geestelijke gezondheidszorg'. Onderzoek suggereert overweldigend dat die van Zwarte, Aziatische en etnische minderheden (BAME) hebben meer kans op psychische problemen dan hun blanke tegenhangers. 'Heb je therapie geprobeerd?' Velen van ons die psychische problemen hebben gehad, zullen deze woorden hebben gehoord. Wat ik als Britse Pakistaanse moslim heb leren kennen, is dat therapie op een andere manier moeilijk is voor degenen onder ons met een intersectionele identiteit. In plaats van een plek om ons trauma te onderzoeken, kan therapie snel een plek worden waar we ons niet-blanke zelf moeten uitleggen, evenals onze cultuur en geloofsbeoefening, omdat degenen met wie we spreken geen referentiepunt hebben om ons anders te begrijpen dan wat er in de media wordt gezegd.Advertentie
Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een van de meest gebruikte therapieën om angst en depressie te behandelen. Het is regelmatig beschikbaar op de NHS (hoewel er wachtlijsten zijn) maar vanwege de manier waarop NHS CBT wordt beoefend, is seculier en ontdaan van geloofsoverwegingen. In mijn ervaring met therapie werden alleen de delen van mij die de counselor kon begrijpen gezien en acceptabel; de andere delen werden niet verder besproken omdat ze buitenaards waren. Of mijn geloof werd als het probleem gezien. En dus werd therapie voor mij het zoveelste trauma om door te leven in plaats van de veilige haven die het beloofd was te zijn. Verder Onderzoek Uitgevoerd door Hulplijn voor moslimjongeren (MYH) en onderzoeker Jamilla Hekmoun toonden aan dat meer dan een derde (37%) van de jongere respondenten van 16 tot 22 jaar naar niemand ging voor ondersteuning en toen hem werd gevraagd: 'Heeft u het gevoel dat u voldoende gemakkelijke toegang hebt om te helpen wanneer u het nodig heeft?' meer dan 40% antwoordde: 'Nee, niet echt'. Aisha, 24, gaat sinds haar 19e in therapie voor haar depressie en angst. In de loop der jaren heeft ze een paar therapeuten gezien en haar huidige therapeut is een gekleurde vrouw. Als ik haar vraag waarom ze een moslimtherapeut wilde, vertelt ze me dat ze zich zorgen maakt over 'de gemeenschap een slechte naam geven' als ze met een niet-moslimtherapeut praat, omdat ze geen idee heeft wat hun referentiepunt zal zijn bij de behandeling mensen met haar culturele en religieuze achtergrond. Aisha weerspiegelt een gevoel dat velen met mij hebben gedeeld, terwijl ze ook de nadruk legt op een zeer reële angst om beoordeeld te worden op basis van het vooroordeel dat moslimvrouwen 'onderdrukt of onderdanig' zijn en geen zeggenschap hebben binnen hun gemeenschap en religie. Vaak leven degenen onder ons met een intersectionele identiteit tussen of binnen twee culturen en als het gaat om geestelijke gezondheid, kunnen beide culturen stigma's hebben rond therapie gaan of lijden aan psychische problemen.Advertentie
In sommige gevallen kan dit ertoe leiden dat jonge moslimvrouwen de geestelijke gezondheidszorg helemaal opgeven, in hun eigen nadeel. ik spreek ook met Jodie Wozencroft-Reay, een moslimbekeerling die holistisch cognitief gedragspsychotherapeut is . Ze verweeft haar geloof in haar therapiepraktijk met cliënten. 'Ik heb aan beide kanten gestaan!' legt ze me uit. 'Nadat ik een islamofobe aanval had meegemaakt, nam ik dit mee naar therapie en ik herinner me dat de therapeut zei: 'Gebeurt dat echt?' en dat moment voelde ongeldig omdat mijn ervaring werd ontkend. Bij een niet-islamitische beoefenaar voelde mijn geloofsidentiteit ontkend.' Ze vervolgt: 'Moslimvrouwen ervaren vaak barrières om toegang te krijgen tot geestelijke gezondheidsruimten vanwege de schuld, schaamte en schuld die gepaard gaan met het niet voldoen aan de stereotypen die van hen worden verwacht. Dit verhindert niet alleen dat ze toegang krijgen tot die ruimtes, het verergert ook hun geestelijke gezondheidsproblemen.' Jodie voegt eraan toe dat haar geloof nu haar werk inspireert. Voorafgaand aan haar huidige functie werkte ze met kinderen en jongeren en was ze niet in staat om religie in haar praktijk te brengen. 'Het opzetten van een seculiere hoed voelde bij sommige patiënten gewoon verkeerd', legt ze uit. Dit is belangrijk omdat, zoals Aisha opmerkt, er een enorme hoeveelheid stigma kan zijn rond geestelijke gezondheid binnen de moslimgemeenschap. 'Het idee van djinn [bezetenheid] komt veel naar voren bij klanten', legt Jodie uit. 'Ik denk dat dit allemaal een breder onderdeel is van een gebrek aan onderwijs over hoe geestelijke gezondheid wordt behandeld in de koran en hadiths [de leringen van de profeet Mohammed]. Dus ik maak mijn beoefening van CGT mededogengericht, terwijl ik het bewustzijn van God door de hele tijd behoud. Ik heb bijvoorbeeld geloof in de praktijk gebruikt om de innerlijke criticus van de cliënt uit te dagen en hen eraan te herinneren dat Allah genadig is. Een cliënt besloot dat elke keer dat ze bepaalde gedachten hadden, ze twee rakats [een vrijwillig gebed] zouden bidden en dit heeft hun leven veranderd.'AdvertentieEen van de andere heersende culturele stigma's in moslimgemeenschappen is dat worstelen met geestelijke gezondheidsproblemen betekent dat je een 'zwakke' toewijding aan het geloof hebt en dat je meer moet bidden. Hoewel dit de houding lijkt te zijn van ouderen in de gemeenschap die mogelijk niet de kans kregen om hun eigen geestelijke gezondheidsproblemen te bespreken, en als problematisch wordt erkend, is het in de hoofden van de jongere generaties gezaaid. De Hulplijn voor moslimjongeren (MYH) is een gratis nationale dienst die bijna 20 jaar geleden werd opgericht door drie moslims die vonden dat er voor hun gemeenschap geen veilige ruimte was om deze kwesties te bespreken. Directeur Maaria Mahmood vertelt me dat veel van de bellers die de dienst gebruiken op zoek zijn naar een soort spirituele begeleiding of een geloofscrisis hebben. MYH geeft geen advies, maar biedt wel een begeleidingsdienst die zich richt op actief luisteren en bewegwijzering naar andere organisaties, evenals imams en masjids [moskeeën] binnen de gemeenschap met wie ze lange tijd hebben samengewerkt en die mensen in nood kunnen ondersteunen .
Jodie Wozencroft-Reay De zesentwintigjarige Shahed leed aanvankelijk aan ernstige angstaanvallen op de universiteit. Toen ze haar moeder vertelde dat ze in therapie ging, was haar antwoord dat 'angst een deel van het leven is', wat Shahed voelde weggevaagd haar worstelingen en maakte dat ze zich 'geïsoleerd en eenzaam voelde, en soms alsof ik het allemaal maakte. in mijn hoofd. Of alsof ik dit dubbelleven leidde. Ik denk dat ik daardoor een grotere afstand tot mijn ouders heb gevoeld, omdat ze ofwel de omvang van mijn angst niet helemaal geloven of gewoon niet van mij weten dat ze het vervolgens verbergen.'AdvertentieGeestelijke gezondheidsondersteuning is vooral belangrijk voor jonge moslimvrouwen. Shaista Gohir is de co-voorzitter van de Moslimvrouwennetwerk VK (MWNUK) , die al zes jaar een gratis hulplijn heeft. 'Huiselijk geweld en geestelijke gezondheidsproblemen zijn behoorlijk groot', legt ze uit, 'en helaas voldoet de NHS niet aan de behoeften van de BAME-gemeenschap op het gebied van geestelijke gezondheid. Religie is heel belangrijk - voor velen is het een coping-mechanisme en dit lijkt te worden genegeerd in de reguliere counseling.' Shaista vertelt me dat de wachtlijsten van de NHS voor geestelijke gezondheidszorg lang zijn. Vorig jaar, een verslag doen van door NHS Digital in IAPT (Improving Access to Psychological Therapies) ontdekte dat 87,3% van de patiënten die werden doorverwezen naar gesprekstherapieën binnen zes weken werd gezien. De tweede afspraak van een patiënt is echter waar de reguliere behandeling begint en de BBC meldde dat een op de zes patiënten meer dan 90 dagen wacht op een tweede afspraak. Tussen de eerste en de tweede afspraak blijven velen in het ongewisse. Shaista vult aan: 'Een andere barrière voor veel van deze vrouwen, vooral oudere vrouwen, is de taalbarrière. MWNUK-counselors spreken Urdu / Punjabi / Mirpuri en we zijn nu op zoek naar counselors die sessies voor ons in het Arabisch en Bengaals kunnen geven.' Tussen lange wachttijden en taalbarrières, tot wie, als iemand, wenden deze vrouwen zich in hun uur van nood? Bij mijn eigen vriendschapsgroep, de vraag 'Hoe begin ik zelfs een moslimtherapeut te vinden?' komt steeds weer op. Ik verwijs mensen meestal naar de Netwerk voor moslimcounselors en psychotherapeuten , een lijst van moslimtherapeuten en counselors, opgericht door counselor Myira Khan. 'Is het duur?' is vaak de volgende vraag en ja, therapie is duur. Daarom is een organisatie als MWNUUK , die gratis therapie biedt aan moslimvrouwen, is ongelooflijk maar extreem overtekend. Er is nog steeds zoveel stigma als het gaat om hoe moslimvrouwen die worstelen met hun geestelijke gezondheid toegang kunnen krijgen tot ondersteuning. Toch is er hoop. Er worden ruimtes gecreëerd voor mensen die hulp nodig hebben, die hen de kans bieden om kwetsbaar te zijn zonder stigma en zonder hun ervaringen te ontmenselijken, en dat moet beter zijn dan niets.
Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een van de meest gebruikte therapieën om angst en depressie te behandelen. Het is regelmatig beschikbaar op de NHS (hoewel er wachtlijsten zijn) maar vanwege de manier waarop NHS CBT wordt beoefend, is seculier en ontdaan van geloofsoverwegingen. In mijn ervaring met therapie werden alleen de delen van mij die de counselor kon begrijpen gezien en acceptabel; de andere delen werden niet verder besproken omdat ze buitenaards waren. Of mijn geloof werd als het probleem gezien. En dus werd therapie voor mij het zoveelste trauma om door te leven in plaats van de veilige haven die het beloofd was te zijn. Verder Onderzoek Uitgevoerd door Hulplijn voor moslimjongeren (MYH) en onderzoeker Jamilla Hekmoun toonden aan dat meer dan een derde (37%) van de jongere respondenten van 16 tot 22 jaar naar niemand ging voor ondersteuning en toen hem werd gevraagd: 'Heeft u het gevoel dat u voldoende gemakkelijke toegang hebt om te helpen wanneer u het nodig heeft?' meer dan 40% antwoordde: 'Nee, niet echt'. Aisha, 24, gaat sinds haar 19e in therapie voor haar depressie en angst. In de loop der jaren heeft ze een paar therapeuten gezien en haar huidige therapeut is een gekleurde vrouw. Als ik haar vraag waarom ze een moslimtherapeut wilde, vertelt ze me dat ze zich zorgen maakt over 'de gemeenschap een slechte naam geven' als ze met een niet-moslimtherapeut praat, omdat ze geen idee heeft wat hun referentiepunt zal zijn bij de behandeling mensen met haar culturele en religieuze achtergrond. Aisha weerspiegelt een gevoel dat velen met mij hebben gedeeld, terwijl ze ook de nadruk legt op een zeer reële angst om beoordeeld te worden op basis van het vooroordeel dat moslimvrouwen 'onderdrukt of onderdanig' zijn en geen zeggenschap hebben binnen hun gemeenschap en religie. Vaak leven degenen onder ons met een intersectionele identiteit tussen of binnen twee culturen en als het gaat om geestelijke gezondheid, kunnen beide culturen stigma's hebben rond therapie gaan of lijden aan psychische problemen.Advertentie
Voor een Britse moslim kan therapie een plaats worden waar we ons niet-blanke zelf moeten uitleggen, evenals onze cultuur en geloofsbeoefening.
In sommige gevallen kan dit ertoe leiden dat jonge moslimvrouwen de geestelijke gezondheidszorg helemaal opgeven, in hun eigen nadeel. ik spreek ook met Jodie Wozencroft-Reay, een moslimbekeerling die holistisch cognitief gedragspsychotherapeut is . Ze verweeft haar geloof in haar therapiepraktijk met cliënten. 'Ik heb aan beide kanten gestaan!' legt ze me uit. 'Nadat ik een islamofobe aanval had meegemaakt, nam ik dit mee naar therapie en ik herinner me dat de therapeut zei: 'Gebeurt dat echt?' en dat moment voelde ongeldig omdat mijn ervaring werd ontkend. Bij een niet-islamitische beoefenaar voelde mijn geloofsidentiteit ontkend.' Ze vervolgt: 'Moslimvrouwen ervaren vaak barrières om toegang te krijgen tot geestelijke gezondheidsruimten vanwege de schuld, schaamte en schuld die gepaard gaan met het niet voldoen aan de stereotypen die van hen worden verwacht. Dit verhindert niet alleen dat ze toegang krijgen tot die ruimtes, het verergert ook hun geestelijke gezondheidsproblemen.' Jodie voegt eraan toe dat haar geloof nu haar werk inspireert. Voorafgaand aan haar huidige functie werkte ze met kinderen en jongeren en was ze niet in staat om religie in haar praktijk te brengen. 'Het opzetten van een seculiere hoed voelde bij sommige patiënten gewoon verkeerd', legt ze uit. Dit is belangrijk omdat, zoals Aisha opmerkt, er een enorme hoeveelheid stigma kan zijn rond geestelijke gezondheid binnen de moslimgemeenschap. 'Het idee van djinn [bezetenheid] komt veel naar voren bij klanten', legt Jodie uit. 'Ik denk dat dit allemaal een breder onderdeel is van een gebrek aan onderwijs over hoe geestelijke gezondheid wordt behandeld in de koran en hadiths [de leringen van de profeet Mohammed]. Dus ik maak mijn beoefening van CGT mededogengericht, terwijl ik het bewustzijn van God door de hele tijd behoud. Ik heb bijvoorbeeld geloof in de praktijk gebruikt om de innerlijke criticus van de cliënt uit te dagen en hen eraan te herinneren dat Allah genadig is. Een cliënt besloot dat elke keer dat ze bepaalde gedachten hadden, ze twee rakats [een vrijwillig gebed] zouden bidden en dit heeft hun leven veranderd.'AdvertentieEen van de andere heersende culturele stigma's in moslimgemeenschappen is dat worstelen met geestelijke gezondheidsproblemen betekent dat je een 'zwakke' toewijding aan het geloof hebt en dat je meer moet bidden. Hoewel dit de houding lijkt te zijn van ouderen in de gemeenschap die mogelijk niet de kans kregen om hun eigen geestelijke gezondheidsproblemen te bespreken, en als problematisch wordt erkend, is het in de hoofden van de jongere generaties gezaaid. De Hulplijn voor moslimjongeren (MYH) is een gratis nationale dienst die bijna 20 jaar geleden werd opgericht door drie moslims die vonden dat er voor hun gemeenschap geen veilige ruimte was om deze kwesties te bespreken. Directeur Maaria Mahmood vertelt me dat veel van de bellers die de dienst gebruiken op zoek zijn naar een soort spirituele begeleiding of een geloofscrisis hebben. MYH geeft geen advies, maar biedt wel een begeleidingsdienst die zich richt op actief luisteren en bewegwijzering naar andere organisaties, evenals imams en masjids [moskeeën] binnen de gemeenschap met wie ze lange tijd hebben samengewerkt en die mensen in nood kunnen ondersteunen .
Het opzetten van een seculiere hoed voelde gewoon verkeerd bij sommige patiënten ... Dus ik maak mijn beoefening van CGT mededogengericht terwijl ik een bewustzijn van God door de hele tijd behoud.
Jodie Wozencroft-Reay De zesentwintigjarige Shahed leed aanvankelijk aan ernstige angstaanvallen op de universiteit. Toen ze haar moeder vertelde dat ze in therapie ging, was haar antwoord dat 'angst een deel van het leven is', wat Shahed voelde weggevaagd haar worstelingen en maakte dat ze zich 'geïsoleerd en eenzaam voelde, en soms alsof ik het allemaal maakte. in mijn hoofd. Of alsof ik dit dubbelleven leidde. Ik denk dat ik daardoor een grotere afstand tot mijn ouders heb gevoeld, omdat ze ofwel de omvang van mijn angst niet helemaal geloven of gewoon niet van mij weten dat ze het vervolgens verbergen.'AdvertentieGeestelijke gezondheidsondersteuning is vooral belangrijk voor jonge moslimvrouwen. Shaista Gohir is de co-voorzitter van de Moslimvrouwennetwerk VK (MWNUK) , die al zes jaar een gratis hulplijn heeft. 'Huiselijk geweld en geestelijke gezondheidsproblemen zijn behoorlijk groot', legt ze uit, 'en helaas voldoet de NHS niet aan de behoeften van de BAME-gemeenschap op het gebied van geestelijke gezondheid. Religie is heel belangrijk - voor velen is het een coping-mechanisme en dit lijkt te worden genegeerd in de reguliere counseling.' Shaista vertelt me dat de wachtlijsten van de NHS voor geestelijke gezondheidszorg lang zijn. Vorig jaar, een verslag doen van door NHS Digital in IAPT (Improving Access to Psychological Therapies) ontdekte dat 87,3% van de patiënten die werden doorverwezen naar gesprekstherapieën binnen zes weken werd gezien. De tweede afspraak van een patiënt is echter waar de reguliere behandeling begint en de BBC meldde dat een op de zes patiënten meer dan 90 dagen wacht op een tweede afspraak. Tussen de eerste en de tweede afspraak blijven velen in het ongewisse. Shaista vult aan: 'Een andere barrière voor veel van deze vrouwen, vooral oudere vrouwen, is de taalbarrière. MWNUK-counselors spreken Urdu / Punjabi / Mirpuri en we zijn nu op zoek naar counselors die sessies voor ons in het Arabisch en Bengaals kunnen geven.' Tussen lange wachttijden en taalbarrières, tot wie, als iemand, wenden deze vrouwen zich in hun uur van nood? Bij mijn eigen vriendschapsgroep, de vraag 'Hoe begin ik zelfs een moslimtherapeut te vinden?' komt steeds weer op. Ik verwijs mensen meestal naar de Netwerk voor moslimcounselors en psychotherapeuten , een lijst van moslimtherapeuten en counselors, opgericht door counselor Myira Khan. 'Is het duur?' is vaak de volgende vraag en ja, therapie is duur. Daarom is een organisatie als MWNUUK , die gratis therapie biedt aan moslimvrouwen, is ongelooflijk maar extreem overtekend. Er is nog steeds zoveel stigma als het gaat om hoe moslimvrouwen die worstelen met hun geestelijke gezondheid toegang kunnen krijgen tot ondersteuning. Toch is er hoop. Er worden ruimtes gecreëerd voor mensen die hulp nodig hebben, die hen de kans bieden om kwetsbaar te zijn zonder stigma en zonder hun ervaringen te ontmenselijken, en dat moet beter zijn dan niets.